Dziś przejeżdżamy przez fascynujące Pireneje, wzdłuż historycznej linii kolejowej Pau-Canfranc , łączącej Francję z Hiszpanią i docieramy do Hiszpanii!  Jest zimno pada deszcz, a my stoimy przed zamkniętą bramą międzynarodowego dworca kolejowego w Canfranc i obmyślamy plan jak dostać się na jego teren! Dlaczego tak nam na tym zależy? Czekaliśmy na tę chwilę ładnych parę miesięcy, od czasu kiedy to zobaczyliśmy ten fascynujący budynek w jakimś programie, zdaje się, że o zapomnianych konstrukcjach! Trochę chyba się tu jednak zmieniło od dnia, kiedy nagrywano wspomniany program telewizyjny…

            Obecnie na świecie panuje epidemia koronawirusa i nie ma szans na zwiedzanie budynku z przewodnikiem. Jednak nie rezygnujemy z naszych planów. Paweł studiuje google maps  i już po chwili,  po krótkim marszu  jesteśmy na tyłach stacji. Teren jest mocno rozkopany, omijamy wielkie kałuże, a na resztkach ogrodzenia zauważamy tabliczkę z informacją o zakazie wstępu. Pokusa jest jednak silniejsza od zakazu i idziemy dalej! Jakiś tutejszy pracownik dostrzega nas, ale udaje, że nas nie widzi, my również nie zerkamy w jego stronę, głaszczemy Rysię, robimy zdjęcia, zwyczajnie idziemy jak gdyby nigdy nic! Cieszymy się jak dzieci, bo udało się i wreszcie jesteśmy na terenie dworca! Nie tego się jednak spodziewaliśmy, myśleliśmy,  że będzie tak jak w Rumunii w  Baile Herculane . Tam udało nam się wejść do opuszczonego budynku sanatorium i zwiedzaliśmy przepustne sale na własną rękę.  Paweł ratuje trochę sytuację, bo nie byłby sobą, gdyby czegoś nie wymyślił! Namawia mnie na zejście do starych tuneli dworcowych i  jest ta chwila, w której jest troszkę adrenaliny i czuć historię!  Mamy choć namiastkę przygody! Przechadzamy się tunelami, które prowadzą nas na główną ulicę miasteczka, na której mamy auto.